Það er ekkert sjálfssagt að eiga góða nágranna hvað þá frábæra. Þessi hugsun sækir nú á hugann er Snorri Jóhannesson er kvaddur. Snorri var sérstakur maður og þjóðlegur, hann orti, flutti vel sitt mál og fylgdist með öllu sem til framfara horfði. Hann þekkti gamla atvinnuhætti til sjós og lands og sagði glöggt frá. Hann hafði einnig gjarnan á takteinum það sem hæst bar í umfjöllun erlendis frá í framförum og þá ekki síst í læknavísindum. Hann hafði ávallt sinn skemmtilega stíl og var alltaf samkvæmur sjálfum. Hann var ekki upptekinn af því að ganga í fótspor annarra og gera allt eins og aðrir heldur gerði hann flesta hluti vel á sinn hátt. Hann hafði hlutina í föstum farvegi og hafði reglu á þeim. Því setti að mér slæman grun þegar ég kom heim þann 13. apríl erlendis frá og sá að jeppinn hans var ekki á sínu venjulega stæði og heldur verra hugboð setti að mér daginn eftir þegar Dóri hundur þeirra Sigríðar og Snorra gerði ekki vart við sig og sást ekki sitja íbyggin á stéttinni og bíða eftir gönguferð með öðru hvoru þeirra hjóna um dalinn okkar.

Það var slæmra tíðinda að vænta af högum Snorra, Snorri var orðin fárveikur. Á aðeins rúmum tveimur vikum lagði banvænn sjúkdómur þetta karlmenni sem Snorri var, en þar sem honum var ekki gjarnt að kvarta er eins líklegt að hann hafi verið búinn að líða talsvert áður en hann fór á sjúkrahús.

Ég heimsótti Snorra þann 14.apríl þá var sýnt hvert stefndi og var honum það manna ljósast, en andinn var óbugaður og hann ræddi um fyrirhugað frumkvæði hans í gróðursetningu eplatrjáa við gangstíg. Svona var Snorri alltaf vakandi í umræðunni, bætti ávallt nýrri vídd og litrófi í það sem var til umfjöllunar hverju sinni.

Það er gjarnan erfitt að minnast látins félaga þannig að hans eiginleikar komi eðlilega fram, en það að hann var valinn vinsælasti og besti kennarinn af nemendum sínum í Rimaskóla segir kannski vel til um hve heilsteyptur hann var og tildurslaus. Einnig segir það m.a. hve góður fræðari hann var. Hversdagsleikinn verður grárri hér um sinn og góðs nágranna verður saknað, þau verða ekki fleiri verkefnin sem við leggjum hvor öðrum lið við. Hvort eplatrjánum hans verði nokkurn tíman plantað skiptir hvort er eð engu máli því í okkar umræðu og huga Snorra voru þau löngu búin að taka á sig mynd og þegar farinn að bera ávöxt og þannig munum við hugsa til hans. Heims- og landsmálinn verða ekki rædd með sama hætti hér á lóðarmörkunum, þar sem við hjónin stöldruðum gjarnan við um stund með hendur undir kinn og hvíldum olnboga á girðingunni okkar sem við byggðum saman fyrir rúmum tveimur árum.

Það verður mikið tómarúm og mannlífið fátækara eftir fráfall okkar góða granna og félaga. Við Inga höfum átt ákaflega góð samskipti við þau hjónin Snorra og Sigríði undanfarin ár og vitum að mikill harmur er að Sigríði og hennar fjölskyldu kveðinn við svo ótímabært fráfall Snorra og við biðjum þess að þau fái styrk í mikilli sorg.

Henrý Þór og Ingibjörg