Elsku Snorri.

Um leið og ég kveð þig í hinsta sinn langar mig að nota tækifærið og þakka þér fyrir allt sem þú hefur gert fyrir mig í gegnum tíðina. Auðvitað hefði ég átt að vera löngu búin að þakka þér þetta allt og segja þér hversu mikils virði þín góðmennska og þitt örlæti hefur verið mér en það er svo einkennilegt hvað það er oft erfitt að koma í orð sínum hugsunum og sínum tilfinningum. Alveg var sama hver bónin var, alltaf varstu boðinn og búinn til að aðstoða og ekki bara mig heldur alla sem á einhvern hátt snertu þig.

Efst er mér þó í huga gríðarlegt þakklæti, hversu vel þú hefur reynst Aroni mínum og okkar, sem núna syrgir afa sinn svo sárt og finnst hann eiga svo margt óuppgert við. En þú lofaðir okkur Aroni því þar sem við sátum hjá þér á spítalanum að þú ætlaðir nú að vera áfram með okkur og fylgjast með og leiðbeina og það gerir tilhugsunina um að eiga aldrei aftur eftir að heimsækja afa í Kópavoginn, ögn léttbærari. Þú varst þess fullviss að eitthvað annað hlyti að taka við að tilvist þessari lokinni og mig langar að trúa því að nú fái einhverjir aðrir notið visku þinnar og góðmennsku og að hvar sem þú ert að þá líði þér vel. Með þeim orðum kveð ég þig.

Elsku besta Sigríður, elsku besti Aron minn, elsku Bjarni og Jóhannes, elsku Aðalheiður amma og aðrir aðstandendur, ykkur votta ég samúð mína. Guð veri með ykkur og verndi og huggi á þessari miklu sorgarstundu.

Thelma Theódórsdóttur